Життя в інформаційному гетто. Як працює кремлівська пропаганда

Експерти пояснюють, чому мешканці росії вірять навіть у найбільш божевільні повідомлення влади. Dlaczego Rosjanie wierzą nawet w najbardziej szalone wiadomości od władz? Zapytaliśmy o to ekspertów. "Lojalni Rosjanie nie wątpią w słuszność swojego przywódcy i propaństwowych mediów. Jeszcze do niedawna każdy w tym kraju miał okazję znaleźć w internecie informacje, które stawały w kontrze z oficjalnym przekazem. Ale większość tego nie robiła i nie zrobi". TEKST PO POLSKU I UKRAIŃSKU. Wersja polska na dole strony.

Росія атакує Україну на інформаційному фронті вже не перший рік. А з початком повномасштабного вторгнення маніпулятивні телевізійні сюжети, дезінформація в інших медіа і соціальних мережах держава-агресора набрали колосальних обертів. Які хитрощі путінської пропаганди спрацьовують найкраще й чому так багато людей у рф готові сприймати за правду навіть очевидну брехню?

— Набір пропагандистських меседжів росіян майже не змінюється з 2014 року. Час до часу окремі з них ставлять на паузу, а потім знову запускають, — каже Ольга Юркова, співзасновниця незалежної української організації StopFake.org, яка займається виявленням та дослідженням пропаганди та дезінформації у медіа. — Основні штампи залишаються все тими ж: Україна — нацистська держава, нею керує Захід і НАТО. Хоча недавно з’явилися нові акценти: росія в Україні воює не з Україною, а зі США (а віднедавна — і з Великою Британією, оскільки ця країна українців активно підтримує).

Останнім часом дуже активно путінськими пропагандистами пропрацьовується напрям дискредитації української армії. Мовляв, вона скоює жорстокі воєнні злочини.

Ще один дуже характерний пропагандистський прийом рф — вкидання в інформаційний простір максимальної кількості версій, що стосуються тої чи іншої події. Часто такі версії протирічать одна одній. Так було і в історії з потопленням крейсера "Москва". Спочатку розповідали про те, що на кораблі сталася пожежа (за іншою версією, він натрапив на підводну міну), але він цілий. Невдовзі, коли розійшлася інформація про влучання у крейсер українських ракет, росіяни визнали, що у крейсер таки поцілили ракети, але, мовляв, це були ракети НАТО. Спершу повідомляли й про те, що екіпаж "Москви" врятований, реальну кількість загиблих чи поранених не називали. Ідея таких маніпуляцій полягає у тому, щоб просто заплутати читача (глядача, слухача) і щоб він перестав шукати правду.

— Судячи з опитувань росіян, вони довіряють своїй пропаганді. Звідки така сліпа віра?

— Річ у тім, що більшості громадян комфортно почуватися частинкою "сильної держави", якої всі начебто бояться, — каже Вадим Васютинський, доктор психологічних наук, головний науковий співробітник лабораторії Інституту соціальної та політичної психології Національної академії педагогічних наук України. — Це світосприйняття дає людям відчуття власної величі. Чимало громадян рф сприймають свого президента так, як на початку 30-х німці сприймали фюрера, який обіцяв підняти Німеччину з колін, відродити тисячолітній рейх. І, відповідно, вірять усьому, що відповідає "лінії лідера".

Хоча і серед росіян, на щастя, є люди, які не піддаються пропаганді. Я поважаю тих поодиноких сміливців, які нині виступають проти війни, адже на таке дуже нелегко зважитися у тотально шовіністичному середовищі.

Є така психологічна особливість: якщо в групі людей усі майже одностайно підтримують певну думку, окремій особі дуже непросто наважитися висловити свою відмінну точку зору. Проте щойно хтось найсміливіший свій сумнів усе ж таки висловив, то решті з тих, хто сумнівається, простіше заявити і про свій сумнів. Тому тоталітарні режими й переслідують дисидентів, які, висловлюючи свою позицію, розхитують режими.

— А чи не йдеться про особливі психологічні прийоми, що їх застосовує тоталітарна влада, — те, що називають "зомбуванням"?

— А цього й не потрібно. Лояльні росіяни не сумніваються у правоті свого вождя і продержавних масмедіа. Ще донедавна в цій країні кожна людина мала можливість знайти в інтернеті інформацію, протилежну офіційній.

Але більшість цього не робила й не робитиме. Вони сприймають тільки те, до чого звикли. Навіть якщо про паганда — на межі божевілля, як відомий фейк про розіп’ятого "українськими нацистами" хлопчика.

— Чи є шанс переконати людей, які вірять кремлівській пропаганді, в тому, що їх обманюють? У тому, наприклад, що тисячі російських військових безславно гинуть у несправедливій війні?

— Дуже малий шанс. Люди легко й охоче повірять в очевидний абсурд, якщо він допомагає їм почуватися комфортно в інформаційному гетто, в яке вони із задоволенням зайшли і в якому законсервувалися. Достукатися до логіки таких людей — надзвичайно важко.

— Що повинно відбутися, аби ці люди прозріли й побачили правду про розв’язану путінським режимом війну, злочини цього режиму?

— За великим рахунком для цього потрібен крах російського імперського тоталітаризму. Поки ж сама імперія існує, більшість становитимуть люди, які готові толерувати навіть найжорстокіші дії свого режиму. Ось чому, якщо нині хтось намагатиметься донести до жителів рф, наприклад, те, що їх військо в Україні аж ніяк не захищає російськомовних, а бомбардує житлові квартали, вбиває цивільних, і будуть наведені неспростовні докази цього, росіяни скажуть: "Значить, не було іншого виходу. Путін знає, що робить".

Ірина КОНТОРСЬКИХ

***

Rosja od dawna atakuje Ukrainę na froncie informacyjnym. Wraz z początkiem wojny zmanipulowane historie telewizyjne oraz coraz to nowe dezinformacje w innych mediach i sieciach społecznościowych państwa-agresora pojawiają się w coraz większej ilości. Jakie sztuczki propagandy Putina sprawdzają się najlepiej i dlaczego tak wielu ludzi w Rosji jest gotowych przyjąć jako prawdę nawet oczywiste kłamstwo?

- Zestaw przekazów propagandowych w Rosji niemal nie zmienił się od 2014 roku, kiedy Rosja zaatakowała Donbas. Od czasu do czasu niektóre z nich zatrzymują się, a potem ruszają ponownie - mówi Olga Jurkowa, współzałożycielka niezależnej ukraińskiej organizacji StopFake.org, która wykrywa i bada propagandę oraz dezinformację w mediach. - Główne tezy pozostają te same: Ukraina to państwo nazistowskie, rządzone przez Zachód i NATO. Jednak ostatnio pojawiły się nowe akcenty: Rosja nie jest w stanie wojny z Ukrainą, ale ze Stanami Zjednoczonymi (a ostatnio z Wielką Brytanią, która aktywnie wspiera Ukraińców).

- Ostatnio propagandyści Putina mocno działają też na rzecz zdyskredytowania ukraińskiej armii. Mówią, że popełnia ona brutalne zbrodnie wojenne - stwierdza ekspertka.

- Inną bardzo typową techniką propagandową Federacji Rosyjskiej jest wrzucenie w przestrzeń informacyjną ogromnej liczby wersji danego wydarzenia - opisuje Olga Jurkowa. - Często takie wersje są ze sobą sprzeczne. Tak było w przypadku historii zatonięcia krążownika "Moskwa". Początkowo mówiono, że na statku wybuchł pożar. Potem, że statek uderzył w podwodną minę, ale jest nienaruszony. Wkrótce po tym, jak rozeszła się pogłoska, że to ukraińskie pociski uderzyły w krążownik, Rosjanie przyznali, że został trafion, ale stwierdzili, że uszkodziły go rakiety NATO. Przy tak wielu różnych przekazach propagandyści chcą po prostu zmylić czytelnika (widza, słuchacza), aby przestał szukać prawdy - dodaje.

Sądząc po sondażach, Rosjanie ufają swojej propagandzie. Skąd bierze się taka ślepa wiara?

- Faktem jest, że większość obywateli czuje się dobrze w ramach "silnego państwa", którego wszyscy na świecie się boją - mówi Wadim Wasiutynski, doktor psychologii, główny pracownik naukowy Instytutu Psychologii Społecznej i Politycznej Akademii Narodowej Nauk Pedagogicznych Ukrainy. - Ten światopogląd daje ludziom poczucie własnej wielkości. Wielu obywateli Rosji postrzega swojego prezydenta tak jak Niemcy na początku lat 30. [postrzegali Hitlera - red.], który obiecał podnieść Niemcy z kolan i ożywić tysiącletnią Rzeszę. I odpowiednio do tego wierzą we wszystko, co odpowiada "linii lidera".

- Chociaż wśród Rosjan na szczęście są ludzie, którzy nie ulegają propagandzie. Szanuję tych samotnych śmiałków, którzy teraz sprzeciwiają się wojnie, bo bardzo trudno odważyć się na to w całkowicie zamkniętym środowisku - kontynuuje ekspert.

Jest taka psychologiczna zasada: jeśli wszyscy w grupie prawie jednogłośnie popierają pewną opinię, bardzo trudno jest odważyć się jednostce wyrazić swój punkt widzenia. Jednak gdy tylko jeden z najodważniejszych wyrazi swoje wątpliwości, innym, którzy wątpią, łatwiej jest wyrazić podobną opinię. Dlatego reżimy totalitarne prześladują dysydentów, którzy wstrząsają nimi, wyrażając swoje stanowisko

- dodaje Wadim Wasiutynski.

Jak mówi ekspert, nie ma nawet konieczności, by rząd totalitarny stosował jakieś dodatkowe, specjalne metody psychologiczne wobec swoich obywateli.

- Lojalni Rosjanie nie wątpią w słuszność swojego przywódcy i propaństwowych mediów. Jeszcze do niedawna każdy w tym kraju miał okazję znaleźć w internecie informacje, które stawały w kontrze z oficjalnym przekazem. Ale większość tego nie robiła i nie zrobi. Dostrzegają tylko to, do czego są przyzwyczajeni. Nawet jeśli propaganda jest na granicy szaleństwa, jak fałszywa historia o chłopcu ukrzyżowanym przez "ukraińskich nazistów".

Zdaniem Wadima Wasiutynskiego szansa na przekonanie ludzi, którzy wierzą w propagandę Kremla, że są oszukiwani, jest nikła. - Ludzie łatwo i chętnie uwierzą w oczywisty absurd, jeśli dzięki temu poczują się komfortowo w informacyjnym getcie, do którego weszli bez oporów i w którym utknęli. Niezwykle trudno przemówić do logiki takich ludzi - wyjaśnia.

Zapytany o to, co powinno się stać, aby Rosjanie przejrzeli na oczy i zobaczyli prawdę o wojnie prowadzonej przez reżim Putina oraz jego zbrodniach, ekspert nie kryje, że wymagałoby to istotnych zmian.

- W zasadzie wymaga to upadku rosyjskiego imperialnego totalitaryzmu - wyjaśnia. - Dopóki istnieje samo imperium, większość stanowić będą ludzie gotowi tolerować nawet najbardziej brutalne działania reżimu. Dlatego jeśli dziś ktoś próbuje przekazać Rosjanom na przykład, że ich armia w Ukrainie nie chroni osób rosyjskojęzycznych, ale bombarduje osiedla, zabija cywilów, a są na to niezbite dowody, to Rosjanie będą mówić: "Nie było innego wyjścia. Putin wie, co robi".

Autorka: Iryna Kontorskich