Doniesienia na ten temat znajdują się w nowym raporcie Instytutu Badań nad Wojną (ISW). Rosyjscy blogerzy twierdzą, że rosyjskie wojska próbują zrekompensować ukraińskie ataki dronów i ataki z tyłu na poziomie niezbędnym do wyjścia z wojny pozycyjnej.
Obecnie wygląda jednak na to, że wojska rosyjskie nie są w stanie zrekompensować ukraińskich ataków dronów i ataków tylnej straży, aby wydostać się z wojny pozycyjnej. Eksperci odnoszą się również do ataków na rosyjskie tereny, co między innymi skutkowało licznymi pożarami w Biełgorodzie i Briańsku. Twierdzą, że są sukcesywne i "uczciwe".
Rosjanie próbują wyjść z wojny pozycyjnej
Według danych ISW znany rosyjski bloger wojskowy stwierdził, że rosyjskie wojska muszą wymyślić, jak wyjść z wojny pozycyjnej, ale siły rosyjskie nie są w stanie skoncentrować się w liczbie wystarczającej do przełamania ukraińskich linii, ponieważ siły ukraińskie uderzają we wszystkie koncentracje sił większych niż jeden batalion.
Ekspert stwierdził, że siły ukraińskie celują w koncentracje wojsk rosyjskich nawet na bliskich tyłach.
Powiedział również, że ukraińskie wojsko atakuje małe rosyjskie grupy składające się z jednej lub dwóch kompanii piechoty i 10 pojazdów opancerzonych za pomocą dronów, uniemożliwiając Rosjanom dotarcie do przednich linii obronnych Ukrainy. Bloger narzekał, że jak dotąd jedynym rozwiązaniem dla rosyjskich wojsk był atak 10-20 zdemontowanych piechurów z pojazdami opancerzonymi wspieranymi w "ekstremalnej" odległości za piechotą.
Powiązany z Kremlem "dowódca wojskowy" powiedział, że ukraińskie postępy technologiczne utrudniają siłom rosyjskim skoncentrowanie kilku dywizji w jednym obszarze bez wykrycia przez ukraińskie siły obronne.
Co muszą zrobić Rosjanie według nich samych?
ISW zauważa również, że Rosjanie muszą zyskać zarówno przewagę ogniową nad wojskami ukraińskimi, czyli zwiększyć ataki, jak i zmodernizować swoje dowodzenie i kontrolę, aby wyjść z wojny pozycyjnej. Blogger podkreślił, że rosyjskie oddziały na linii frontu muszą być w stanie szybko się komunikować, aby zminimalizować czas między wykryciem a zaangażowaniem, a ta zmiana nastąpi tylko wtedy, gdy nastąpią znaczące zmiany w procesach C2, czyli kontroli na froncie wojennym.
ISW zauważyło, że cechy i problemy wojny pozycyjnej zidentyfikowane przez rosyjskich blogerów w ostatnich dyskusjach pokrywają się z wieloma systemowymi problemami rosyjskiej armii, na które blogerzy od dawna narzekają.
Obecnie nic nie wskazuje na to, by rosyjskie dowództwo wojskowe znacząco poprawiło którykolwiek z tych zidentyfikowanych problemów na poziomie operacyjnym wymaganym do przełamania frontu pozycyjnego w jednym lub kilku obszarach
- czytamy w raporcie.
Zauważono również, że siły rosyjskie udowodniły ostatnio swoją zdolność do dokonywania niewielkich postępów taktycznych podczas intensywnych działań ofensywnych, nawet z tymi problemami systemowymi, w szczególności w pobliżu Kupiańska w obwodzie charkowskim i Awdijiwki w obwodzie donieckim.
Czym jest wojna pozycyjna?
Wojna pozycyjna to walka na określonych pozycjach (względnie stabilnych frontach). Bitwy toczą się na stałych frontach, których granice praktycznie się nie zmieniają.
Podczas wojny pozycyjnej sytuacja militarna, polityczna i strategiczna pozostaje stabilna przez długi czas. Działania militarne po obu stronach są konsekwentne i nieskuteczne, operacje ofensywne nieefektywne, a nawet jeśli korzystnie zakończone, prowadzą do ograniczonych rezultatów. Strategicznym celem wojny pozycyjnej jest demograficzne i ekonomiczne wyczerpanie przeciwnika.
Przejście do wojny pozycyjnej tłumaczy się niezdolnością (biorąc pod uwagę istniejącą równowagę sił oraz poziom rozwoju broni i sprzętu wojskowego) obu stron do przełamania obrony przeciwnika lub przekształcenia przełomów taktycznych w operacyjne.
Istnieje inna nazwa tej wojny - "wojna okopowa", ponieważ wojsko walczy z okopów, prawie nie zmieniając linii frontu. Głównym celem wojny okopowej jest utrzymanie zajętych pozycji (utrzymanie obrony) i osłabienie wroga (zarówno fizycznie, jak i ekonomicznie).
